DWG-01-023 Rev. C - ©2021
80
Końcówki szwów i
węzły są schowane za
podkładkami
D
C
Szew ponownie związany
i krótko przycięty
Igła przeprowadzona przez
boczną część podkładki
B
A
Pierścień
Płatek
Szew zawiązany
na 8 węzłów
Rycina 10. Zakładanie szwów do pierścienia
Na rycinie 10 przedstawiono prawidłowe wykańczanie końcówek szwów.
Rycina 11. Diagram wysokości geometrycznej i efektywnej
wysokości płatka
Wysokość efektywna
płatków można naprawić za pomocą rekonstrukcji z użyciem osierdzia
lub innych metod według uznania bądź wyszkolenia kardiochirurga.
Celem jest osiągnięcie jednakowych długości obu płatków i jednakow-
ych wysokości efektywnych > 8 mm.
Settepani F, Cappai A, Raffa G, et al. Cusp repair during aortic
valve-sparing operation: technical aspects and impact on results. J
Cardiovasc Med (Hagerstown). 2015 Apr;16(4):310-7.
Mazzitelli D, Stamm C, Rankin JS, et al. Leaflet reconstructive
techniques for aortic valve repair. Ann Thorac Surg. 2014
Dec;98(6):2053-60.
Ocena naprawy zastawki
Po wszczepieniu urządzenia i rekonstrukcji płatka należy sprawdzić
płatki i rozciągnąć aortę na spoidłach na boki, aby ocenić względne
długości i wysokości płatków. Oba płatki powinny być jednakowej
długości, ustawione pionowo i o odpowiedniej wysokości efektywnej
i powierzchni koaptacji. Płatki powinny stykać się w części środkowej,
bez przerw w odcinkach środkowych wypadania płatków. Na koniec
płatki powinny być szeroko otwarte, aby zapewnić odpowiedni otwór.
Wysokość efektywną i wysokość geometryczną można zmierzyć za
pomocą kuli przymiarowej z zestawu instrumentów HAART 201 (ryc.
11). Kula przymiarowa posiada dwie różne skale pionowe na powier-
zchni. Jedna skala zaczyna się na górnym biegunie kuli i służy do
określenia efektywnej pionowej wysokości płatka zastawki od pod-
stawy płatka do jego wolnego brzegu (ryc. 12 na stronie 74). Aby
naprawa była skuteczna, efektywna wysokość płatka powinna wynosić
od około 8 do 10 mm. Należy ostrożnie wcisnąć kulę przymiarową do
zatoki wieńcowej z płatkiem, aby wolny brzeg płatka znajdował się na
poziomie równika kuli przymiarowej. Zapewni to skuteczną naprawę
zastawki. Druga skala może być używana do zmierzenia długości płat-
ków, gdy jest to wymagane, w celu dalszej oceny wymiarów płatków i
ich symetryczności po wykonaniu naprawy zastawki.
Panel A: Horyzontalne szwy materacowe polipropylenowe 4-0, które
mocno utrzymują urządzenie pod pierścieniem, są wyprowadzane
powyżej pierścienia i są wzmocnione przez małe podkładki poli-
estrowe. Szwy są ciasno związane na 8 węzłów nad podkładkami
(strzałka). Te linie szwów powodują znaczne zmniejszenie rozmiaru
pierścienia, dlatego mogą powodować znaczne naprężenia. Z tego
powodu należy pamiętać, aby zawiązać je na 8 węzłów, aby nie doszło
do ich rozwiązania.
Panel B: Każdy szew jest wyprowadzany przez boczną część pod-
kładki (strzałka), a następnie związany ponownie na 6 węzłów. Dzięki
temu węzeł końcowy i końcówki szwów są umiejscowione z boku pod-
kładki i pod nią.
Panel C: Końcówki szwów są bardzo krótko obcięte pod podkładkami
(strzałka).
Panel D: Podwójny węzeł zapobiega rozwiązaniu każdego ze szwów,
a dzięki drugiemu węzłowi pod podkładką, końcówki szwów są skie-
rowane bocznie i z dala od pierścienia, zapobiegając ich kontaktowi
z płatkami.
Po zakończeniu zabiegu wszczepiania urządzenia wszystkie szwy do
pierścienia powinny być dokładnie sprawdzone przez chirurga, a w
przypadku wątpliwości dotyczących położenia końcówki szwu, należy
ponownie przyszyć węzeł skierowany w dół i z dala od płatka za
pomocą cienkiego szwu polipropylenowego 6-0.
Rekonstrukcja płatka
Gdy jest to zalecane, rekonstrukcję płatka należy wykonać po założe-
niu urządzenia do annuloplastyki i zgodnie z ustalonymi technikami
rekonstrukcji płatka zastawki aorty. Wszczepianie urządzenia do
annuloplastyki przesuwa pierścień i płatki w kierunku środka zastawki,
ale może nadal występować istotne wypadanie płatka. Wypadanie
płatka można skorygować szwami plikacji w wolnym brzegu płatka lub
przez zamknięcie pęknięcia zastawki typu 1. Strukturalne uszkodzenia
Długość
płatka
