Polski
88
M-5276-784B
14.
Końcówkę cewnika można zagiąć za pomocą gałki, aby ułatwić
umieszczenie końcówki w odpowiednim miejscu. Popychanie gałki
powoduje zgięcie (zakręcenie) końcówki, kiedy gałkę wyciąga się z
powrotem, końcówka się prostuje.
15.
Informacje o stosowaniu prądu RF i ustawieniach przepływu
zami
eszczono w Tabeli 1.
Tabela 1:
Prąd o częstotliwości radiowej i ustawienie przepływu podczas
stosowania generatora prądu o częstotliwości radiowej Stockert
ZALECANE PARAMETRY PRZY STOSOWANIU PRĄDU O
CZĘSTOTLIWOŚCI RADIOWEJ
ABLACJA
PRZEDSIONKÓW
ABLACJA
KOMÓR
Zakres mocy
15 W do 30 W*
31 W do 50 W
Monitoring temperatury
< 4
0°C**
< 40°
C**
Prędkość przepływu roztworu
płuczącego podczas
przykładania prądu RF
8 ml/min
15 ml/min
Czas stosowania
30 do 120 sekund 60 do 120 sekund
* Ustawienia mocy powyżej 30
W
można stosować, jeżeli lezji
przezściennych nie daje się uzyskać przy niższych ustawieniach. W
przypadku ustawień > 30
W,
zalecaną prędkością przepływu irygacyjnego
jest 15
ml/min.
** Wartość temperatury wyświetlana w generatorze RF nie odpowiada
temperaturze
tkanki ani temperaturze na styku elektrody i tkanki.
Dodatkowe zalecenie:
Przy ablacji u pacjentów z trzepotaniem cieśniozależnym stosowanie mocy
powyżej 30 W i do 50 W powinno się ograniczać do przypadków, w których
zablokowanie przewodzenia przy n
iższym poziomie mocy jest niemożliwe.
16.
Zalecenia dotyczące irygacji dla generatorów prądu o częstotliwości
radiowej Stockert: zwiększać irygację do wysokiego przepływu,
zaczynając do 5 sekund przed rozpoczęciem dostarczania energii RF i
utrzymując wyższy przepływ do 5 sekund po zakończeniu dostarczania
energii. Przy ustawieniu mocy do 30 W, należy użyć prędkości wysokiego
przepływu wynoszącej 8 ml/min. Przy ustawieniach mocy od 31 do 50 W,
należy użyć prędkości wysokiego przepływu wynoszącej 15 ml/min. Nie
używać cewnika bez przepływu roztworu płuczącego.
17.
Nie można rozpocząć dostarczania energii RF, zanim nie zostanie
potwierdzony wzrost prędkości przepływu irygacyjnego na podstawie
spadku temperatury elektrody wierzchołkowej o minimum 2
°
C.
18.
Aby zapewnić właściwą irygację należy monitorować temperaturę
końcówki cewnika w ciągu całego zabiegu. Podczas dostarczania energii
RF najwyższa temperatura nie powinna przekraczać
40°
C. Uwaga:
Wyświetlana temperatura jest temperaturą jedynie elektrody, a nie tkanki.
19.
Rozp
ocząć zabieg z mocą 15
-
20 W. Po upływie 15 sekund moc można
zwiększyć w krokach co 5
-
10 W, stosownie do potrzeb, aż do uzyskania
efektu przezściennego, określonego przez >80% spadek amplitudy
jednobiegunowego elektrogramu przedsionkowego lub pojawienie się
podwójnych potencjałów o równej i niskiej amplitudzie. Zaleca się, aby
moc nie przekroczyła 50 W w przypadku, gdy cewnik ustawiony jest
równolegle do tkanki i 35 W w przypadku, gdy cewnik ustawiony jest
prostopadle do tkanki. Czas trwania każdej ablacji R
F nie powinien
przekroczyć 120 sekund. Podczas trwającego 120 sekund stosowania
energii dopuszczalne jest przeciągnięcie cewnika do kolejnej lokalizacji.
Prąd RF może zostać ponownie zastosowany w tym samym lub innym
miejscu przy użyciu tego samego cewnika.
20.
Prąd o częstotliwości radiowej może być ponownie przykładany przy
użyciu tego samego cewnika do tego samego lub innego miejsca. Gdy
jednak dojdzie do wyłączenia generatora (przez impedancję lub
temperaturę), cewnik musi zostać wycofany, a przed powtórn
ym
zastosowaniem prądu o częstotliwości radiowej należy sprawdzić, czy na
elektrodzie wierzchołkowej nie znajduje się skrzeplina.
W celu usunięcia
ewentualnej skrzepliny można delikatnie przetrzeć końcówkę cewnika
jałową gazą zwilżoną jałowym roztworem fizjologicznym; nie trzeć ani nie
obracać elektrody wierzchołkowej ponieważ może to spowodować
uszkodzenia zamocowania elektrody i jej obluzowanie, może także dojść
do uszkodzenia czujnika siły nacisku, co będzie
mieć wpływ na
dokładnosć pomiarów.
Przed powtó
rnym wprowadzeniem sprawdzić w
następujący sposób, czy otwory, przez które przepływa płyn płuczący nie
są zatkane.
Jeśli otwory przez które przepływa płyn płuczący są zatkane:
a)
Napełnić strzykawkę* 1 lub 2
ml sterylnego roztworu fizjologicznego i
przytwier
dzić do kranika lub z boku.
b)
Ostrożnie wstrzyknąć roztwór ze strzykawki do cewnika. Z końcówki
cewnika powinien wypływać strumień płynu.
c)
Jeśli potrzeba
-
powtarzać kroki a i b, aż otwory zostaną
oczyszczone.
d)
Przepłukać cewnik i rurki standardowej techniką, aby wypłukać
uwięzione pęcherzyki powietrza i sprawdzić, czy otwory irygacyjne są
drożne.
e)
Można teraz wprowadzić cewnik do ciała pacjenta.
f)
Po ponownym wprowadzeniu do ciała pacjenta cewnika, wyzerować
go.
OSTRZEŻENIE: Przerwać używanie cewnika jeśli pozos
taje zatkany
lub jeśli nie funkcjonuje prawidłowo.
*UWAGA:
Niewielka strzykawka zapewnia wystarczające ciśnienie, aby
wytworzyć widoczny przepływ płynu.
Reakcje niepożądane
Udokumentowano wiele niepożądanych reakcji na procedury ablacji za pomocą
cewnika,
w tym zator tętnicy płucnej, zawał serca, udar, tamponada serca i zgon.
Stwierdzono również we wcześniejszych badaniach lub opisano w literaturze
następujące powikłania:
•
Związane z cewnikowaniem/zabiegiem z użyciem cewnika: krwawienie z
tętnicy/krwiaki,
zakrzepica, przetoka tętniczo
-
żylna (AV), pseudotętniak,
zakrzep z zatorami i reakcje wazowagalne, perforacja serca, wysięk
osierdziowy/tamponada, skrzepliny, zator powietrzny, arytmie i uszkodzenia
zastawek, odma opłucnowa i krwiak śródopłucnowy, obrzęk płuc,
niedotlenienie, wysięk opłucnowy, zespół ostrych zaburzeń oddechowych
(ARDS), zastoinowa niewydolność serca, zgorzel płuc, zapalenie płuc, atak
astmy, podciśnienie, nieprawidłowe działanie odprowadzeń wszczepialnego
kardiowertera-
defibrylatora (ICD),
anemia, trombocytopenia, uogólnione
wykrzepianie wewnątrznaczyniowe, krwotok z nosa, infekcja
ogólnoustrojowa, infekcja przewodu moczowego, bezdech wywołany
sedacją, wywołane sedacją zatrzymanie CO
2
z letargiem i zapalenie
pęcherzyka żółciowego.
•
Związane z energią RF: ból/dyskomfort w klatce piersiowej, tachyarytmia
komorowa, przejściowe niedokrwienie (TIA), udar mózgu (CVA), całkowity
blok serca, skurcz naczyń wieńcowych, zakrzepica naczyń wieńcowych,
rozwarstwienie naczyń wieńcowych, zakrzep z zatorowością sercową,
zapalenie osierdzia, perforacja serca/tamponada, uszkodzenie zastawek i
podwyższony poziom fosfokinazy.