
Niniejszy dokument jest ważny jedynie w dniu wydrukowania. w przypadku braku pewności co do daty
wydrukowania dokumentu, należy wydrukować go ponownie, aby mieć pewność, że jest używana najbardziej
aktualna wersja instrukcji użytkowania (dostępna na stronie internetowej www.e-ifu.com). Obowiązkiem
użytkownika jest upewnienie się, że korzysta z najbardziej aktualnej wersji instrukcji użytkowania.
10 z 13
jedną nasadę kręgu, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia
wycieku cementu. Odłączyć przyczepiane urządzenie do
podawania cementu od głowy śruby i zdjąć je ze śruby.
9.
Umieścić przyczepiane urządzenie do podawania cementu
w następnej śrubie zgodnie z krokiem 5 i postępować zgodnie
z krokami 5–7 w ramach dopuszczalnego czasu użytkowania
cementu (ściśle według tabeli dotyczącej czasu i temperatury
podanej w ulotce dołączonej do odpowiedniego cementu, aby
nie przekroczyć czasu jego użytkowania).
10.
W razie potrzeby powtórzyć ten proces dla każdej śruby. Przed
zakończeniem czasu użytkowania cementu należy zdjąć ze
śruby przyczepiane urządzenie do podawania, a przy kolejnych
poziomach (postępując zgodnie z krokami 3-7) należy stosować
nową kaniulę wraz z nowym opakowaniem cementu i systemem
do podawania cementu (systemem cementu kostnego
CONFIDENCE SPINAL CEMENT SYSTEM, urządzeniem do
mieszania i tłoczenia V-MAX, nieprzepuszczalnym dla promieni
rentgenowskich materiałem żywicznym VERTEBROPLASTIC
lub zestawem do cementu VERTECEM V+).
WAŻNE INFORMACJE MEDYCZNE
1.
System śrub z otworami EXPEDIUM, podobnie jak inne
urządzenia do tymczasowej stabilizacji wewnętrznej, ma ogra-
niczoną trwałość. Na trwałość implantów istotny wpływ ma
poziom aktywności fizycznej pacjenta. Pacjent musi wiedzieć,
że każda aktywność fizyczna zwiększa ryzyko obluzowania,
wygięcia lub pęknięcia elementów implantu. Należy koniecznie
poinstruować pacjenta odnośnie do ograniczenia aktywności
fizycznej w okresie pooperacyjnym oraz przeprowadzać badania
pacjenta w celu oceny postępu zrostu i stanu elementów
implantu. Nawet w przypadku, gdy następuje prawidłowy zrost
kostny, elementy implantu mogą ulec pęknięciu, wygięciu lub
obluzowaniu. Pacjent musi zatem wiedzieć, że istnieje ryzyko
obluzowania, wygięcia lub pęknięcia elementów implantu
nawet przy przestrzeganiu zaleceń dotyczących ograniczenia
aktywności fizycznej.
2.
W związku z ograniczeniami anatomicznymi oraz specyfiką
zastosowanych materiałów nie można oczekiwać, że metalowe
implanty będą pełnić swoją funkcję bezterminowo. Ich funkcją
jest zapewnienie tymczasowego wewnętrznego wsparcia i
unieruchomienia kości podczas ich zrastania, poza tym są sto
-
sowane przy rekonstrukcji paliatywnej u pacjentów z chorobą
nowotworową. Implanty tego rodzaju mogą zawieść, jeśli nie
stosuje się przeszczepu kostnego, w przypadku wystąpienia
rzekomej choroby zwyrod nieniowej stawów lub jeśli u pacjenta
występują poważne lub wielokrotne skrzywienia kręgosłupa
przed operacją.
3.
Po zrośnięciu się kości można chirurgicznie usunąć implanty.
W niektórych przypadkach ich usunięcie jest zalecane,
ponieważ implanty nie są przeznaczone do przenoszenia ani
wytrzymywania nacisków powstających przy wykonywaniu
normalnych czynności. Ewentualność przeprowadzenia drugiej
operacji oraz ryzyko z nią związane należy omówić z pacjentem.
W razie pęknięcia implantów decyzję o ich usunięciu musi
podjąć lekarz na podstawie stanu pacjenta oraz oceny
zagrożeń związanych z obecnością pękniętego implantu.
4.
Urządzenia te nie są mechanizmami przeznaczonymi do wyłącz-
nego wspierania kręgosłupa. Niezależnie od przyczyn patologii
kręgosłupa, z powodu których podjęto decyzję o implantacji tych
urządzeń, oczekiwane i wymagane jest planowanie i docelowe
uzyskanie zrostu kości kręgosłupa lub przeprowadzenie
artrodezy. Bez solidnej podstawy biologicznej zapewnionej
przez zrost kostny nie można oczekiwać, że urządzenia te będą
mogły wspierać kręgosłup przez nieograniczony czas, natomiast
mogą ulec różnego rodzaju uszkodzeniom. Obejmują one
uszkodzenia w miejscach połączeń kość-metal, kość-cement i
cement-metal, pęknięcie implantu lub defekt kostny.
5.
Bezpieczeństwo i skuteczność systemów stabilizacji kręgosłupa
opartych na śrubach szypułkowych były oceniane tylko
w przypadku schorzeń kręgosłupa związanych z wyraźną nie-
stabilnością mechaniczną lub zniekształceniem wymagającym
użycia implantów. Schorzenia te dotyczą znacznej niestabilności
mechanicznej lub zniekształcenia kręgosłupa w odcinkach
piersiowym, lędźwiowym i krzyżowym, będących następstwem
kręgozmyku poważnego stopnia (stopnie 3 i 4) kręgów L5–S1,
kręgozmyku zwyrodnieniowego z obiektywnie potwierdzonym
uszkodzeniem neurologicznym, złamania, zwichnięcia, skoliozy,
kifozy, guza kręgosłupa i braku wcześniejszego zrostu kości
(stawu rzekomego). Bezpieczeństwo i skuteczność tych urządzeń
w przypadku wszelkich innych schorzeń nie są znane.
6.
Dopóki prześwietlenie rentgenowskie nie potwierdzi pełnego
zrostu lub wygojonego złamania, zaleca się unieruchomienie
zewnętrzne (na przykład gorset lub opatrunek gipsowy).
7.
Poinstruowanie pacjenta o konieczności odciążania implantów
jest jednym z równie ważnych sposobów uniknięcia problemów
klinicznych, które mogą towarzyszyć nieudanej próbie
zespolenia kości.
2018-03-09 04:03:33