186
PL
1. Zakładanie rurki
Etapy postępowania podczas zakładania rurek tracheostomijnych Fahl
®
Przed zastosowaniem użytkownicy powinni umyć ręce (patrz rys. 3).
Wyjąć rurkę z opakowania (patrz rys. 4).
Jeśli ma być zastosowany obturator, należy go najpierw całkowicie wprowadzić do kanału rurki,
tak aby pasek na uchwycie obturatora znajdował się na zewnętrznej krawędzi 15-milimetrowego
łącznika. Oliwkowa końcówka wystaje przy tym poza końcówkę rurki (bliższy koniec rurki).
Podczas całej procedury należy utrzymywać obturator w takim położeniu.
W przypadku rurek tracheostomijnych z mankietem niskociśnieniowym należy zwracać
szczególnie uwagę na następujące punkty:
Przed zastosowaniem rurki tracheostomijnej należy sprawdzić również mankiet (balon) –
musi być on pozbawiony jakichkolwiek uszkodzeń i musi być szczelny, aby zagwarantowane
było niezbędne uszczelnienie. Przed każdym zastosowaniem zalecamy z tego powodu
sprawdzenie szczelności (patrz punkt VII, 3.1.1). Przed wprowadzeniem rurki balon musi być
całkowicie opróżniony ⑦b! Podczas stosowania środka pomocniczego do rozchylania otworu
tracheostomijnego należy uważać, aby nie uszkodzić rurki, a zwłaszcza mankietu, przez tarcie.
Następnie należy wsunąć opatrunek tracheostomijny, np.
SENSOTRACH
®
DUO (nr art. 30608)
lub SENSOTRACH
®
3-Plus (nr art. 30780) na kanał rurki.
Aby zwiększyć zdolność poślizgu rurki tracheostomijnej i tym samym ułatwić wprowadzanie do
tchawicy, zalecane jest natarcie kanału zewnętrznego chusteczką z oliwą stomijną OPTIFLUID
®
(REF 31550), gwarantującą równomierne rozprowadzenie oliwy stomijnej na kanale rurki (patrz
rys. 4a i 4b).
Jeśli użytkownik sam zakłada rurkę, może ułatwić sobie postępowanie wprowadzając rurki
tracheostomijne Fahl
®
przed lustrem.
Podczas zakładania przytrzymać rurki tracheostomijne Fahl
®
jedną ręką za ramkę rurki (patrz
rys. 5).
Drugą ręką należy lekko rozchylić otwór tracheostomijny, aby możliwe było łatwiejsze wsunięcie
końcówki rurki w otwór.
Do rozchylenia otworu tracheostomijnego dostępne są również specjalne środki pomocnicze
(np. rozszerzacz otworu tracheostomijnego nr art. 35500), które umożliwiają równomierne i
delikatne rozchylenie otworu tracheostomijnego. Jest to zalecane także w nagłych przypadkach
jak np. przy zapadającym się otworze tracheostomijnym (patrz rys. 6).
Podczas stosowania środka pomocniczego do rozchylania należy uważać, aby nie uszkodzić
rurki przez tarcie.
Następnie należy ostrożnie wprowadzić podczas wdechu rurkę do otworu tracheostomijnego i
przechylić przy tym głowę lekko do tyłu (patrz rys. 7).
Wsunąć rurkę dalej do tchawicy.
Po dalszym wsunięciu rurki tracheostomijnej do tchawicy można wyprostować z powrotem
głowę.
W przypadku stosowania obturatora należy go niezwłocznie usunąć z rurki tracheostomijnej.
Rurki tracheostomijne muszą być cały czas przymocowane za pomocą specjalnej taśmy
stabilizującej. Stabilizuje ona rurkę i zapewnia pewne osadzenie rurki tracheostomijnej w
otworze tracheostomijnym (patrz rys. 1).
1.1 Napełnianie mankietu niskociśnieniowego (jeśli występuje)
W celu napełnienia mankietu niskociśnieniowego poprzez złącze luer (znormalizowane
połączenie stożkowe) węża doprowadzającego za pomocą aparatu do pomiaru ciśnienia
w mankiecie (np. MUCOPROTECT
®
ciśnieniomierz mankietowy REF 19500) wytwarzane
jest zdefiniowane ciśnienie w mankiecie. Jeśli lekarz nie zaleci inaczej, zalecamy ciśnienie w
mankiecie wynoszące min. 15 mmHg (20 cmH2O) do 22 mmHg (30 cmH2O). Ciśnienie w
mankiecie nie powinno w żadnym razie przekraczać 22 mmHg (ok. 30 cmH2O).
Napełnić mankiet niskociśnieniowy maksymalnie do tego ciśnienia zadanego i upewnić się, że
przez rurkę dostarczana jest wystarczająca ilość powietrza.
Należy zawsze zwracać uwagę, aby mankiet niskociśnieniowy był nieuszkodzony i działał
nienagannie.
Jeśli żądana szczelność nie jest osiągnięta również po wielokrotnych próbach z wymienioną
pojemnością graniczną, możliwe jest, że wskazana jest rurka o większej średnicy.
Prawidłowe ciśnienie w mankiecie należy sprawdzać regularnie, tzn. co najmniej co 2
godziny.