Page 44 of 68
PN-3078-0001 Rev. C 01/13
Pacjenci spełniający powyższe kryteria byli wyłączeni z udziału
w badaniu, w przypadku, gdy spełniali co najmniej jedno z poniższych
kryteriów:
• Zmiana docelowa zlokalizowana w pniu lewej tętnicy wieńcowej
• Zmiana docelowa zlokalizowana w zmienionym przeszczepie żyły
odpiszczelowej
• Zmiana docelowa zlokalizowana w silnie zagiętym naczyniu
> 60 stopni
• Zmiana docelowa zlokalizowana dystalnie względem świeżo
wszczepionego stentu.
• Zmiana docelowa silnie rozwarstwiona przed zastosowaniem
cewnika AngioSculpt
• Widoczny zakrzep (potwierdzony angiograficznie) w miejscu zmiany
docelowej
Cele
Głównym celem dotyczącym bezpieczeństwa było określenie częstości
i stopnia nasilenia powikłań związanych z urządzeniem (MACE: zgon,
ZMS z załamkiem Q/non-Q, rewaskularyzacja zmiany docelowej)
w ciągu miesięcznego okresu obserwacji.
Głównym celem dotyczącym skuteczności, było określenie ilości
skutecznych rewaskularyzacji przezskórnych (określonych, jako
zmniejszenie do ≤ 50% zmiany powodującej zwężenie średnicy
naczyniapo zakończeniu wszystkich interwencji oraz brak wystąpienia
istotnych niepożądanych zdarzeń sercowych [ang. major adverse
cardiac events, MACE] w okresie hospitalizacji).
Metodyka
Pacjenci leczeni byli w sposób typowy, zgodnie z obowiązującą
w danym ośrodku praktyką kliniczną dotyczącą przezskórnych
interwencji wieńcowych, obejmującą stosowanie leków
przeciwzakrzepowych (np. heparyny) oraz przeciwpłytkowych (kwas
acetylosalicylowy, klopidogrel). Poza użyciem eksperymentalnego
urządzenia, nie dokonywano zmian w standardowej praktyce klinicznej
stosowanej u pacjentów biorących udział w badaniu.
Przed wprowadzeniem urządzenia wykonywano angiografię
wieńcową, w projekcjach pozwalających na najlepsze uwidocznienie
zmiany docelowej. W sytuacji, gdy było to technicznie możliwe,
w jednym z dwóch ośrodków klinicznych, przed wprowadzeniem
urządzenia wykonywano również wewnątrzwieńcowe badanie
ultrasonograficzne (IVUS) zmiany docelowej.
Tuż przed napełnieniem balonu oraz w czasie napełniania
dokonywano zapisu widoku wprowadzonego urządzenia, przy użyciu
wideoangiogramu. Po zakończeniu stosowania każdego z urządzeń
(oraz przed wszczepieniem dodatkowego stentu) wykonywano
badanie angiograficzne docelowych zmian w tętnicach wieńcowych,
w tych samych projekcjach, jak na początku. Po zakończeniu leczenia
przy użyciu urządzenia (i przed wszczepieniem dodatkowego stentu)
przeprowadzano wewnątrzwieńcową ultrasonografię (IVUS) zmiany
docelowej.
Przeprowadzano również dodatkowe interwencje, zgodnie ze wskazaniami
klinicznymi (np. implantację stentu), a po ich zakończeniu wykonywano
również badanie angiograficzne zmiany docelowej, w tych samych
projekcjach, jak na początku.
Chorzy otrzymywali leczenie uzupełniające, zgodnie z obowiązującym
w danym ośrodku protokołem przezskórnych interwencji wieńcowych
obejmujących wszczepienie stentów. Zapis EKG rejestrowany był natychmiast
po zakończeniu procedury oraz po 24 godzinach lub przed wypisem ze
szpitala (w zależności od tego, które zdarzenie wystąpiło wcześniej).
Rejestrowano również wartość stężenia CPK (oraz Troponiny-I, w przypadku
gdy wartość CPK była nieprawidłowo podwyższona) po 4 i 12 godzinach
po zakończeniu procedury oraz po upływie 24 godzin/przed wypisem ze
szpitala (w zależności od tego, które zdarzenie wystąpiło wcześniej).
Pacjenci leczeni za pomocą cewnika AngioSculpt zgłaszali się na badania
kontrolne po 14–28 dniach po zakończeniu procedury. Badania kontrolne
obejmowały wizytę w gabinecie lekarza lub ankietę telefoniczną,
przy pomocy której oceniano stan pacjentów, wystąpienie zawałów
mięśnia sercowego po wypisaniu ze szpitala, przeprowadzenie zabiegu
pomostowania aortalno-wieńcowego (CABG)/przezskórnej interwencji
wieńcowej (PCI), stopień nasilenia objawów dusznicy oraz ocenę
elektrokardiograficzną.
Wyniki
Po uzyskaniu świadomej zgody, zakwalifikowano 45 kolejnych pacjentów
(w wieku 63±10,7 lat, mężczyźni 69%), spełniających kryteria kwalifikacjido
przezskórnej interwencji wieńcowej przy użyciu cewnika AngioSculpt.
Wiek oraz płeć pacjentów zakwalifikowanych do udziału w badaniu
odzwierciedla typowy rozkład cech w populacji ogólnej pacjentów
poddawanych przezskórnym interwencjom wieńcowym.
Pacjenci otrzymywali standardowe leczenie stosowane w okresie
okołozabiegowym, obejmujące aspirynę, klopidogrel, dożylną
heparynę oraz inhibitory glikoproteiny 2b/3a, zgodnie z uznaniem
badacza.
Wszyscy pacjenci mogli uczestniczyć w kontrolnym badaniu po
upływie 14–28 dni od zakończenia leczenia przy użyciu cewnika
AngioSculpt.
Cewnik AngioSculpt zastosowano u 45 pacjentów w leczeniu 46 zmian.
Spośród 46 zmian, 32 zmiany zlokalizowane były w naczyniach
natywnych a 14 zmian zlokalizowanych było w obrębie wszczepionego
uprzednio stentu (in-stent restenosis ISR). Cewnik AngioSculpt
zastosowany był jako jedyna metoda leczenia w 10 zmianach (9 ISR i
1 zmiana w naczyniu natywnym) i w połączeniu z wszczepieniem stentu
w pozostałych 36 zmianach. W tych przypadkach stosowano cewniki
AngioSculpt o zmniejszonej średnicy w stosunku do średnicy naczynia
referencyjnego tak, aby umożliwić wszczepienie stentu (tj. „poszerzenie
wstępne”)
Nie stwierdzono poważnych niepożądanych zdarzeń klinicznych
związanych z zastosowaniem urządzenia (poważne powikłania: zgon,
zawał mięśnia sercowego z załamkiem Q lub non-Q, niedokrwienie
spowodowane rewaskularyzacją zmiany docelowej) w czasie hospitalizacji
ani w okresie obserwacji (24,8±8,5 dni). Nie odnotowano perforacji tętnic
wieńcowych związanych z zastosowaniem urządzenia. Nie stwierdzono
przypadków nieprawidłowego działania urządzenia.
Jeden pacjent był ponownie hospitalizowany w czasie okresu
obserwacji z powodu epizodu tachyartymii nadkomorowej, która, jak
wykazano na podstawie analizy dokumentacji, występowała u niego
przed zabiegiem i która nie wiązała się z użyciem cewnika AngioSculpt.
U drugiego pacjenta wystąpiła perforacja diagonalnej gałęzi tętnicy
wieńcowej, która wiązała się z wystąpieniem ZMS typu non-Q
w czasie leczenia przy użyciu konwencjonalnego cewnika
balonowego do angioplastyki, w miejscu i w tętnicy odległej od miejsca
zaopatrywanego przy użyciu cewnika AngioSculpt. Pacjent ten
nie wymagał zabiegu operacyjnego i nie wystąpiło u niego żadne
dodatkowe poważne powikłanie sercowe w czasie okresu obserwacji.
Cewnik AngioSculpt został skutecznie zastosowany w leczeniu
wszystkich 46 zmian. We wszystkich 46 leczonych zmianach osiągnięto
pierwszorzędowy wynik końcowy redukcji do ≤ 50% zmiany powodującej
zwężenie średnicy naczynia, w chwili zakończenia zabiegu. We wszystkich
zaopatrywanych zmianach, cewnik AngioSculpt wykazał stabilną pozycję
w czasie procedury. W badaniu angiograficznym nie stwierdzono
istotnego przesuwania się cewnika. Wyniki badań angiograficznych
zestawiono w tabeli 2.
Tabela 2: Wyniki badań angiograficznych
Przed AS
(n=46)
AS
Jedyna metoda
(n=10)
AS
Przed
implantacją
stentu
(n=36)
Po
implantacji
stentu
(n=36)
RVD
(mm)
2,87±0,41
b.d.
b.d.
b.d.
Długość
(mm)
15,67±6,14
b.d.
b.d.
b.d.
DS (%)
75,27±12,91
17,46±8,15*
38,68±17,19*
3,81±3,75
MLD
(mm)
0,75±0,35
2,49±0,43*
1,83±0,59*
2,91±0,47
RVD = średnica naczynia referencyjnego
DS = zwężenie średnicy
MLD = minimalna średnica kanału naczynia
* p<0,001 w porównaniu z wynikami uzyskanymi przed zastosowaniem
cewnika AngioSculpt
Przed i po zastosowaniu cewnika AngioSculpt wykonywano
wewnątrzwieńcowe badanie ultrasonograficzne mające na celu
ocenę wpływu urządzenia na morfologię blaszki miażdżycowej oraz
dalsze potwierdzenie bezpieczeństwa stosowania urządzenia. Wyniki
wewnątrzwieńcowego badania ultrasonograficznego wykazały, że