85 of 112
niski ze względu na obecność pasywnej warstwy
ochronnej. Kontakt metali różniących się od siebie, takich
jak tytan i stal nierdzewna, przyspiesza proces korozji
stali nierdzew nej i implanty rdzewieją bardziej. Obecność
korozji często przyczynia się do pękania zmęczeniowego
implantów. Rośnie też ilość związków metali uwalnianych
do organizmu. Elementy systemów usztywniających
kości, takie jak pręty, haki, druty itp., które stykają się
z innymi obiektami metalowymi, muszą być wykonane
z podobnych lub takich samych metali. Należy unikać
wiązania stali nierdzewnej z implantami systemu VBR.
ŚRODKI OSTROŻNOŚCI
1.
IMPLANTY CHIRURGICZNE NIE NADAJĄ SIĘ DO
PONOWNEGO UŻYCIA. Implant, który został usunięty
z organizmu, nigdy nie powinien być ponownie
implantowany. Nawet jeśli urządzenie nie wykazuje cech
uszkodzenia, może ono posiadać drobne wady i
naprężenia wewnętrzne, które mogą prowadzić do jego
szybkiego uszkodzenia. Ponowne użycie może mieć
negatywny wpływ na działanie urządzenia oraz
bezpieczeństwo pacjenta. Ponowne użycie urządzeń
przeznaczonych do jednorazowego użytku może również
doprowadzić do zanieczyszczenia krzyżowego i
spowodować zakażenie pacjenta.
2.
BARDZO WAŻNE JEST ODPOWIEDNIE
POSTĘPOWANIE Z IMPLANTEM.
A.
Implanty kompozytowe: Implanty z polimeru/włókna
węglowego są przeznaczone do wspierania obciążeń
fizjologicznych. Nadmierny moment obrotowy nałożony
na narzędzia wprowadzające może powodować pękanie
lub łamanie się implantów z włókna węglowego.
Gdy implant z włókna węglowego jest wpychany lub
siłą umieszczany na miejscu, szeroką powierzchnię
narzędzia wprowadzającego należy ostrożnie i
całkowicie przyłożyć do powierzchni implantu z włókna
węglowego. Siła wbijająca przyłożona bezpośrednio
do małej powierzchni implantu może spowodować
jego pęknięcie. Pęknięte lub połamane implanty
powinny być usunięte i wymienione.
B.
Implanty metalowe: Konturowanie metalowych
implantów powinno przebiegać przy użyciu odpowied
niego oprzyrządowania. Operujący chirurg powinien
unikać szczerbienia, drapania oraz wyginania implantów
do tyłu w czasie konturowania. Zmiany mogą dopro
wadzić do defektów powierzchni lub wewnętrznych
napięć, co ostatecznie może być główną przyczyną
uszkodzenia implantu. Wygięcie śrub znacznie
zmniejsza żywotność implantu i może powodować
jego uszkodzenie.
3.
WYJĘCIE IMPLANTU PO ZROŚNIĘCIU SIĘ KOŚCI. Jeśli
dodatkowe usztywnienie nie zostanie wyjęte po zakończe
niu przewidzianego okresu eksploatacji, mogą wystąpić
następujące komplikacje: (1) korozja z miejscowym
odczynem tkankowym lub bólem; (2) przemieszczanie się
implantu powodujące rany; (3) ryzyko dodatkowego
uszkodzenia w wyniku pooperacyjnego urazu; (4) zgięcie,
poluzowanie i/lub pęknięcie, co może utrudnić wyjęcie
implantu; (5) ból, dyskomfort lub nietypowe odczucia
spowodowane obecnością urządzenia; (6) możliwe
zwiększone ryzyko infekcji; (7) ubytek kości spowodowany
nadwyrężeniem. Chirurg powinien dokładnie rozważyć
ryzyko, jak również korzyści płynące z usunięcia implantu
z ciała. Po usunięciu implantu należy zapewnić poopera
cyjną opiekę w celu uniknięcia ponownego złamania. Jeśli,
na przykład, pacjent jest w podeszłym wieku i jego poziom
aktywności jest niski, chirurg może się zdecydować na
nieusuwanie implantu, redukując tym samym ryzyko
związane z kolejnym zabiegiem.
4.
NALEŻY DOKŁADNIE POINSTRUOWAĆ PACJENTA.
Wśród najważniejszych aspektów udanego leczenia kości
są opieka pooperacyjna oraz chęć pacjenta do przestrze
gania zaleceń i jego odpowiednie umiejętności w tym
zakresie. Pacjenta należy dokładnie poinformować o
ograniczeniach związanych z implantami. Najszybciej po
operacji, jak to możliwe, pacjenta należy zachęcić do
aktywności ruchowej na miarę jego możliwości, oraz
uświadomić o konieczności ograniczenia ruchów podno
szących i skręcających, a także odradzić uprawianie
jakichkol wiek sportów, dopóki kość się nie zagoi. Pacjent
powinien zrozumieć, iż implanty nie są tak wytrzymałe jak
zdrowa kość i mogą się poluzować, wygiąć i/lub złamać,
jeśli wymaga się od nich zbyt dużo, szczególnie wtedy,
gdy kość nie jest jeszcze całkowicie zrośnięta. Implanty
przemieszczone lub uszkodzone z powodu nadwyrężenia
mogą się przemieszczać i uszkadzać nerwy lub
naczynia krwionośne.
MOŻLIWE SKUTKI UBOCZNE ZWIĄZANE
ZE STOSOWANIEM IMPLANTÓW SYSTEMU
VBR I/LUB METALOWYCH WEWNĘTRZNYCH
URZĄDZEŃ USZTYWNIAJĄCYCH
Ta lista może nie obejmować wszystkich komplikacji
spowodowanych samym faktem przeprowadzenia zabiegu
chirurgicznego.
1. Wygięcie lub złamanie implantu. Poluzowanie implantu.
2. Wrażliwość na materiał implantu lub reakcja alergiczna
na ciała obce.
3. Infekcja, wczesna lub późna.
4. Zmniejszenie gęstości kości spowodowane
nadwyrężeniem.
5. Ból, dyskomfort lub nietypowe odczucia związane
z obecnością implantu.