REMS SSM 160 R, Руководство по эксплуатации, Страница: 38 / 68

POL POL
nej skrzynce stalowej (1). Ustawienie maszyny w po³o¿enie robocze wymaga
obrócenia dyszla (10) w blokadzie bagnetowej (11) i wyjêcia go. Maszynê ob-
róciæ wokó³ osi podwozia w taki sposób, by ko³a jezdne znalaz³y siê na gór-
ze. Zwolniæ d¿wigniê blokady (12). Uwaga! Podczas zwalniania dŸwigni pew-
nie chwyciæ maszynê za ramê. Ostro¿nie obróciæ maszynê wzd³u¿ osi pod³u¿nej
do góry. W tym po³o¿eniu zamocowaæ dŸwigniê blokady (12). W celu powro-
tu do po³o¿enia transportowego nale¿y wykonaæ czynnoœci w odwrotnej ko-
lejnoœci. Maszyna mo¿e równie¿ byæ u¿ywana na podwoziu jezdnym. W tym
celu nale¿y zdemontowaæ ramê, zdejmuj¹c dwie œruby z gniazdem szeœ-
ciok¹tnym (13) i zwalniaj¹c dŸwigniê blokady. W celu zamontowania maszyny
na stole warsztatowym nale¿y dodatkowo jeszcze odkrêciæ wspornik (14) oraz
podwozie jezdne (15).
2.2. Pod³¹czenie elektryczne
Przed pod³¹czeniem maszyny nale¿y sprawdziæ, czy napiêcie podane na jej ta-
bliczce znamionowej odpowiada napiêciu istniej¹cemu w sieci. Zgrzewarka po-
siada w³asny przewód zasilaj¹cy. Zaleca siê tak¿e kontrolê napiêcia podanego
na jej tabliczce znamionowej.
2.3. Ustawianie zgrzewarki i struga elektrycznego
We wszystkich maszynach zgrzewarka jest zdejmowalna i mo¿e byæ u¿ywana
oddzielnie-w rêkach. W maszynach REMS SSM 160 R oraz REMS SSM 160 K
jest ona zamocowana uchwytem (16) w mocowaniu (17). W maszynach REMS
SSM 250 K oraz REMS SSM 315 RF prócz zamocowania jest ona równie¿ za-
blokowana wtykiem.
Uwaga! Je¿eli zgrzewarka jest gor¹ca, mo¿na trzymaæ j¹ wy³¹cznie za uch-
wyt (16). Nigdy nie dotykaæ elementu grzejnego lub elementów metalowych
pomiêdzy uchwytem i elementem grzejnym. Niebezpieczeñstwo oparzenia!
Je¿eli maszyna by³a z³o¿ona i transportowana, przed rozpoczêciem pracy na-
le¿y zgrzewarkê wycentrowaæ. W tym celu nale¿y zwolniæ dŸwigniê zaciskow¹
(22) i przesunêæ mocowanie (17) zgrzewarki (5) na sankach (21) a¿ do oporu.
DŸwigniê (22) zaci¹gn¹æ.
Zgrzewarkê doczo³ow¹ (5) oraz strug elektryczny (6) odchyliæ. Przed ka¿dym
przesuniêciem zgrzewarki (5) i struga elektrycznego nale¿y lekko unieœæ rêko-
jeœæ (18) lub uchwyt (20), gdy¿ w przeciwnym wypadku stawia opór zderzak
krañcowy.
2.4. Elektroniczna regulacja temperatury
Zarówno norma DIN 15960 jak równie¿ nor ma DVS 2208 cz. 1 wymagaj¹, by
zgrzewarka posiada³a dok³adn¹ regulacjê temperatury zgrzewania. W tym ce-
lu urz¹dzenia wyposa¿ono w termostat. Norma DVS 2208 cz. 1 wymaga do-
datkowo, by stabilizacja temperatury by³a nie gorsza ni¿ 3°C. Taka dok³adnoœæ
nie jest do uzyskania przy pomocy termoregulatora mechanicznego. Dlatego
urz¹dzenia posiadaj¹ce na sta³e ustawion¹ temperaturê lub posiadaj¹ce ter-
moregulator mechaniczny nie mog¹ byæ stosowane przy zgrzewaniu, gdzie wy-
magane jest zachowanie normy DVS 2207.
Wszystkie zgrzewarki doczo³owe REMS'a posiadaja mo¿liwoœæ regulacji tem-
peratury. Zgrzewarki doczo³owe s¹ oznaczone na tabliczce znamionowej w
nastêpuj¹cy sposób:
np. REMS SSG 180 EE: E = ustawialna temperatura, E = termoregulator elek-
troniczny. Termoregulator elektroniczny reguluje temperaturê z tolerancj¹ ±
1°C, czyli dla ustawionej temperatury 210°C (temperatura zgrzewania poliety-
lenu) bêdzie ona oscylowa³a miêdzy 209°C a 211°C.
2.5. Rozgrzewanie
Przewód zasilaj¹cy zgrzewarki pod³¹cza siê do gniazda znajduj¹cego siê na
tylnej œcianie obudowy struga. Je¿eli wychodz¹cy stamt¹d przewód zasilaj¹cy
jest pod³¹czony do sieci, to maszyna jest gotowa do pracy, a element grze-
jny zaczyna siê rozgrzewaæ.Pal¹ siê lampki kontrolne: czerwona-sieciowa (24)
i zielona- temperatury (25). Urz¹dzenie rozgrzewa siê oko³o 10 minut. Po
osi¹gniêciu temperatury znamionowej wbudowany termoregulator roz³¹cza
zasilanie elementu grzejnego. Czerwona lampka kontrolna pali siê nadal. Zad-
zia³anie elektronicznego regulatora temperatury (EE), który w sposób ci¹g³y
za³¹cza i od³¹cza dop³yw, pr¹du, sygnalizuje pulsuj¹ca zielona lampka kon-
trolna. Po odczekaniu kolejnych 10 minut (wymóg normy DVS 2207 cz. 1)
mo¿na rozpocz¹æ zgrzewanie.
2.6. Wybór temperatury zgrzewania
Temperatura zgrzewarki ustawiona jest wstêpnie na wartoœæ 210°C. Jest to
temperatura zgrzewania rur z polietylenu wysokociœnieniowego. Zale¿nie od
materia³u rury, jak równie¿ od gruboœci jej œcianek mo¿e okazaæ siê koniecz-
na zmiana temperatury zgrzewania. Nale¿y tutaj uwzglêdniæ informacje pro-
ducenta rur lub kszta³tek. Rys. 5 zawiera wykres obrazuj¹cy zale¿noœæ ko-
niecznej temperatury od gruboœci œcianek rury. Zasad¹ jest, ¿e cieñsza œci-
anka wymaga wy¿szej temperatury, a grubsza - ni¿szej (norma DVS 2207 cz.
1). Na wybór temperatury wp³ywaj¹ równie¿ czynniki zewnêtrzne (lato/zima).
Dlatego zaleca siê kontrolê temperatury elementu grzejnego przy pomocy
elektronicznego przyrz¹du do pomiaru temperatury powierzchni. W razie ko-
niecznoœci zmienia siê temperaturê zgrzewania przy pomocy pokrêt³a ter-
moregulatora (26). Nale¿y uwzglêdniæ fakt, ¿e zgrzewarka mo¿e byæ u¿yta do-
piero po 10 minutach od osi¹gniêcia temperatury znamionowej.
3. Praca
3.1. Opis dzia³ania
Podczas zgrzewania doczo³owego koñce rur zostaj¹ wstêpnie dopasowane
przez dociœniêcie do elementu grzejnego. Po dopasowaniu nastêpuje rozgrza-
nie koñców rur do temperatury zgrzewania przy niewielkim nacisku. Po odsu-
niêciu elementu grzejnego nastêpuje z³¹czenie rur pod ciœnieniem (rys. 6).
3.2. Przygotowanie do zgrzewania
Je¿eli pracuje siê na wolnym powietrzu, nale¿y zapewniæ takie warunki na mie-
jscu pracy, by zgrzewane miejsce nie by³o nara¿one na dzia³anie czynników
atmosferycznych. Podczas opadów lub przy silnym promieniowaniu s³onecz-
nym nale¿y zgrzewanne miejsce os³oniæ, w szczególnych przypadkach usta-
wiæ nomiot. Aby uchroniæ miejsce zgrzewania przed zbyt szybkim sch³odze-
niem przez przeci¹g zaleca siê zamkniêcie nie zgrzewanych koñcow rur. Rury
zniekszta³cone nale¿y przed rozpoczêciem zgrzewania ostro¿nie doprowad-
ziæ do prawid³owego kszta³tu przez lekkie ogrzanie dmuchaw¹. Nale¿y zgrze-
waæ tylko rury z takiego samego materia³u i o identycznych gruboœciach œci-
anek.Rury przycina siê obcinakiem do rur REMS RAS (patrz 1.1.).
3.3. Mocowanie rur
Cztery zale¿ne od œrednicy rur wk³adki redukcyjne zacisku (27) nale¿y w³o¿yæ
w zaciski mocuj¹ce (19) w taki sposób, by zagiêta strona wk³adki skierowa-
na by³a do œrodka. Wk³adki mocuje siê œrubami szeœciok¹tnymi (28) za po-
moc¹ klucza bêd¹cego na wyposa¿eniu maszyny. Analogicznie montuje siê
œrubami szeœciok¹tnymi (28) dwie wk³adki redukcyjne (29) na podstawach
(30). Rury lub kszta³tki nale¿y przed mocowaniem wyprostowaæ. D³ugie rury
mo¿na w razie potrzeby podeprzeæ urz¹dzeniem REMS Herkules (patrz 1.1.).
Mocowanie bardzo krótkich rur wymaga przesuniêcia podstawy (30) lub jej
obrócenia o 180°. W tym cellu nale¿y zwolniæ uchwyt zacisku (31) i przesun¹æ
podstawê wzgl. unieœæ ciêg³o (32) i obróciæ podstawê wokó³ osi uchwytu za-
cisku (31). Koñce rur powinny wystawaæ z wk³adek lub zacisków mocuj¹cych
na ok. 10 - 20 mm do œrodka, gdy¿ musz¹ byæ zestrugane.
Rury oraz kszta³tki musz¹ byæ zamocowane p³asko-równolegle, tzn. œcianki
rur musz¹ siê schodziæ. Je¿eli tak nie jest, nale¿y zwolniæ zacisk mocuj¹cy i
rurê dopasowaæ, a nawet obróciæ. Je¿eli taka korekta nie da pozytywnego re-
zultatu, nale¿y wyregulowaæ zacisk mocuj¹cy. W tym celu nale¿y poluŸniæ œru-
by mocuj¹ce (33) i zamocowaæ jedn¹ rurê w obu zaciskach mocuj¹cych. Je¿eli
rura nie le¿y równo w obu zaciskach i na obu podstawach, nale¿y wycentro-
waæ obydwa zaciski mocuj¹ce przez opukiwanie z boków. Na koñcu, przy na-
dal zamocowanej rurze, przyci¹ga siê œruby mocuj¹ce (33).
Zaciski mocuj¹ce powinny silnie opasywaæ rurê. Je¿eli tak nie jest, nale¿y pr-
zestawiæ nakrêtkê mocuj¹c¹ (34) na mimoœrodzie mocuj¹cym (35) w takie
po³o¿enie, by zamkniêcie dŸwigni mocuj¹cej (36) wymaga³o u¿ycia pewnej
si³y.
3.4. Struganie koñców rur
Bezpoœrednio przed zgrzewaniem nale¿y równo zestrugaæ koñce rur. W tym
celu nale¿y przechyliæ strug elektryczny w po³o¿enie robocze i w³¹czyæ przy-
ciskiem znajduj¹cym siê w uchwycie (20). Podczas pracy struga nale¿y do-
ciskaæ koniec rury do tarcz struga przy pomocy dŸwigni dociskaj¹cej (7). Stru-
gaæ nale¿y tak d³ugo, a¿ po obu stronach struga nie pojawi¹ siê równe wióry.
Teraz przy nadal pracuj¹cym strugu nale¿y powoli zmniejszaæ nacisk dŸwigni
(7), aby na zestruganych œciankach nie powsta³y nierównoœci. Po odchyleniu
struga ³aczy siê obie rury i sprawdza ich czo³owe przyleganie i ewentualne
przesuniêcie osiowe. Planowane powierzchnie pod ciœnieniem dopasowania
nie powinny wykazywaæ szpar wiêkszych ani¿eli podane w tabeli na rys. 7. Pr-
zesuniêcie osiowe obydwu rur nie mo¿e przekraczaæ 10% gruboœci œcianki
rury. Obrobione powierzchnie nie mog¹ byæ ju¿ dotykane przed zgrzewaniem.
Je¿eli podczas strugania rura lub kszta³ka po jednej stronie jest ju¿ wystar-
czaj¹co zestrugana, nale¿y przestawiæ ogranicznik ruchu (w dolnej czêœci obu-
dowy struga) w tê stronê. Umo¿liwia to struganie rury lub kszta³tki tylko po
stronie przeciwnej.
3.5. Kolejne etapy zgrzewania czo³owego
Zgrzewanie czo³owe polega na rozgrzaniu powierzchni ³¹czonych przy po-
mocy elementu grzejnego do temperatury zgrzewania i - po usuniêciu ele-
mentu grzejnego - zgrzaniu powierzchni. Przed ka¿dym zgrzewaniem nale¿y
skontrolowaæ temperaturê w obszarze pracy. W szczególnych przypadkach
mo¿e okazaæ siê konieczna zmiana temperatury, jak opisano w punkcie 2.6.
Nale¿y równie¿ ka¿dorazowo przed zgrzewaniem oczyœciæ element grzejny pr-
zy pomocy nie strzêpi¹cego siê papieru lub szmatki nas¹czonej spirytusem.
Nale¿y zwróciæ szczególn¹ uwagê, by na elemencie grzejnym nie pozosta³y
resztki tworzywa sztucznego. Podczas czyszczenia nale¿y uwa¿aæ, by nie usz-
kodziæ warstwy teflonowej pokrywaj¹cej element grzejny.
Etapy zgrzewania przedstawia rys. 8.
3.5.1. Dopasowanie
Podczas dopasowania zgrzewane koñce rur s¹ dociskane do elementu grze-
jnego do momentu utworzenia siê na rurach progu na obwodzie. Ciœnienie do-
pasowania powinno wynosiæ 0,15 N/mm
2
(wg normy DVS 2207 cz. 1).
Si³ê dociskaj¹c¹ rury nale¿y obliczyæ, gdy¿ jej wartoœæ zale¿y od gruboœci
œcianek rur przy zadanym ciœnieniu 0,15 N/mm
2
. Wartoœæ si³y jest iloczyn-
em ciœnienia dopasowania p oraz powierzchni przekroju rury A (F=p·A).
Oznacza to, ¿e przy sta³ym ciœnieniu si³a dociskaj¹ca jest wprost pro-
porcjomnalna do wielkoœci ³¹czonych powierzchni. I tak, dla rury
Ø
110 mm,
PN 3,2 (s = 3,5 mm) powierzchnia wynosi 1170 mm
2
, co daje ze wzoru
¿¹dan¹ wielkoœæ si³y docisku F = 0,15 N/mm
2
·1170 mm
2
= 175 N. Na
ka¿dej maszynie zamocowana jest tabela podaj¹ca wartoœci si³ dla ró¿nych
rur. Rysunki 9-13 pokazuj¹ tabele dla maszyn REMS SSM 160 R, REMS SSM
160 K, REMS SSM 250 K, REMS SSM 315 RF. Z tabeli mo¿na odczytaæ ko-
nieczn¹ si³ê. Podczas dociskania wska¿nik (38) pokazuje faktyczn¹ si³ê do-
cisku.
Przed rozpoczêciem zgrzewania nale¿y sprawdziæ, czy zaciski mocuj¹ce tr-
zymajê rury wystarczaj¹co mocno, by siê one nie przesunê³y pod wp³ywem
si³y nacisku. W tym celu nale¿y zestawiæ rury "na zimno" i docisn¹æ je si³¹
nie mniejsz¹ od koniecznej. Je¿eli rury siê poluŸni¹ nale¿y przestawiæ mimoœród
mocuj¹cy (35) - patrz punkt 3.3.
Dopasowanie uznaje siê za zakoñczone, gdy na ca³ych obwodach rur utworz¹ siê
progi o wysokoœci nie mniejszej ni¿ podana w drugiej kolumnie tabeli z rys. 14.
3.5.2. Rozgrzewanie
Podczas rozgrzewania oba koñce rur dotykaj¹ elementu grzejnego, lecz nie
s¹ dociskane. Czas rozgrzewania podany jest w trzeciej kolumnie tabeli z rys.
14. Podczas rozgrzewania dostarczane ciep³o doprowadza koñce rur do tem-
peratury zgrzewania.